در حالی که بسته بندی باعث توسعه اقتصاد کالا می شود ، ضرر به محیط زیست نیز به طور فزاینده ای جدی می شود. آمار از سال 2005 نشان می دهد که تولید سالانه زباله های جامد در شهرها در سطح سطح شهرستان در چین تقریباً 200 میلیون تن است ، در حالی که در ایالات متحده حدود 1.5 میلیارد تن است و در ژاپن حدود 50 میلیون تن است. در میان آنها ، بسته بندی زباله در کشورهای توسعه یافته حدود یک سوم از کل حجم زباله را تشکیل می دهد ، در حالی که در چین حدود یک دهم را تشکیل می دهد ، یعنی سالانه به 20 میلیون تن می رسد. طبق یک نظرسنجی در ژاپن: پلاستیک 37.8 ٪ از کل زباله های بسته بندی ، کاغذ 34.8 ٪ ، شیشه 16.9 ٪ و فلز 10.5 ٪ را تشکیل می دهد. امروزه با توسعه سریع بسته بندی تدارکات مدرن ، نسبت زباله های بسته بندی کاغذی پلاستیک در حال افزایش است. بر اساس میزان تخریب فعلی پلاستیک در طبیعت ، شهرهایی که ما در آن زندگی می کنیم و محیط های اطراف آنها به زودی توسط زباله های بسته بندی مانند پلاستیک احاطه می شوند.
بنابراین ، در حالی که انسان ها هستندمحصولات بسته بندی، آنها باید بیشتر به حفاظت از محیط زیست محیطی توجه کنند. آنها باید صرفاً از پرداختن به اساسی ترین نیازهای عملکردی انسان به برآورده کردن الزامات همه جنبه های شرایط محیط زندگی انسان تغییر کنند. فقط در این روش می توان یک رابطه همزیستی و هماهنگ را در نهایت بین بسته بندی محصول و خود محصولات و مردم و همچنین محیط زیست برقرار کرد. صنعت بسته بندی باید در مصرف انرژی کم و راندمان بالا تلاش کند ، و اطمینان حاصل کند که محصولات در حین انجام کار خوب در بازیافت ، استفاده مجدد ، تخریب و سایر درمان های مناسب بسته بندی زباله ، به درستی بسته بندی می شوند.
وقتی صحبت از بسته بندی مواد غذایی می شود ، اولین قدم قرار دادن صحیح محصول و بسته بندی ، جلوگیری از بسته بندی چشمک زن اما غیر عملی است. فن آوری های بسته بندی با تکنولوژی بالا و مواد بسته بندی با کارایی بالا باید در اولویت قرار گیرد. براساس فرضیه اطمینان از مقدار استفاده از کالا ، میزان بسته بندی مورد استفاده باید تا حد امکان کاهش یابد و میزان استفاده مجدد باید افزایش یابد تا هزینه کلی بسته بندی کاهش یابد. ثانیا ، باید تلاش شود تا به طور جدی بسته بندی های سبز ، بسته بندی اکولوژیکی و بسته بندی قابل تخریب را توسعه داده و به تصفیه بازیافت ، استفاده مجدد و تخریب زباله های بسته بندی توجه کنید. به عنوان مثال ، استفاده از مواد سازگار با محیط زیست مانند ظروف پالپ نیشکر ، که از الیاف گیاهی تجدید پذیر حاصل می شود و کاملاً تخریب پذیر هستند ، و همچنین بسته بندی های کامپوزیت پلاستیک جدید مانندفنجان های کاغذی پوشیده از آب ،که با موانع مبتنی بر آب پوشیده شده اند ،می تواند در خانه کمپوست شود, قابل بازیافت هستند ،وتدر مایکروویو قابل گرم شدن استاجاق گاز می تواند به طور موثری آلودگی طولانی مدت محیط ناشی از پلاستیک های سنتی را کاهش دهد. تنها با ترویج چنین مواد بسته بندی سازگار با محیط زیست و تقویت طبقه بندی ، بازیافت و درمان مدبر زباله های بسته بندی می تواند آلودگی و آسیب های زیست محیطی ناشی از بسته بندی زباله به محیط زیست را به حداقل برساند.
